tek tabanca yaşıyor
mutfak tezgahında şiirler yazarak
belli ki yemek yapmayı pek sevmiyor
çayı kahvesi hep önünde
sigarayı bırakmış, başlaması an meselesi
ışıkları sabaha dek yanıyor
içindekileri söndürmüş besbelli
adımları sık, eli kolu hareketli
telefonla konuşuyor bilhassa geceleri
aralık perdesinden gözler süzülüyor
meraklı gözler yegane misafirleri
sessizlik istedikçe sesi yükseltiyorlar
yamyamlar apt. no: 10 posta adresi
yalnızca faturalar geliyor bol vergili
meclis lokantasında yemek için bile
parası kalmıyor düşünce giderleri
çağrı öztürk
bu şiir,
çerçi dergi, mayıs 2020
sayısında yayımlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder