kadeh dolduruyorum, küllük dolduruyorum
çile dolduruyorum artık
gün doğumlarını izleyecek mecal yok
gün batımlarında yürüyorum
eskisi gibi mükellef sofralar kurulmuyor
ne laf lafı açıyor ne de çeneler ağrıyor gülmekten
kadehler kalkıyor yine fakat çok az tını var artık
gidişin gidişatımı değiştirdi sevgilim
gündüz işle güçle, gece eşle dostla
şarkıyla, şiirle avunuyorum artık
ağladığın bir fotoğrafın vardı hani
bakıp bakıp güldüğümüz
onu hatırlıyorum
güldüğün fotoğrafların kalmış bende
bakıp bakıp ağlıyorum
gidişin gidişatımı değiştirdi sevgilim
karnımın tok olduğuna, sırtımın pek olduğuna
gözüme toz kaçtığına inandıramıyorum artık
senden söz açıyorlar, beni sınıyorlar
bakışlarımı pencerelere kaçırıyorum
anılar gözlerime perde çekiyorlar
gidişin gidişatımı değiştirdi sevgilim
sabrımın selamete, çabamın nihayete
fikrimin hürriyete ereceği yok artık
solmuş saksıda unuttuğun çiçek
korkarım sonum ona benzeyecek
çağrı öztürk
bu şiir
ot dergi, şubat 2019
sayısında yayımlandı.
bu şiir çok sevildi, çok paylaşıldı. özellikle son iki mısrası sosyal medyada solmuş çiçek görselleri ile dolaşıma sokuldu. youtube kanalım için mini belgeseller hazırladığımı bilen arkadaşlarımın bu şiiri seslendirmem gerektiğini öğütlemeleri ile de ortaya bu seslendirme projesi çıkmış oldu.
